Kısa mesafe koşuları veya sprintler, atletizm karşılaşmalarında 60, 100, 200 ve 400 metre mesafelerinde yapılan koşuların genel adı. Bu mesafede koşan atletlere sprinter denir.
Hız koşularında parkur her koşucunun koşu süresince dışına çıkmaması gereken kulvarlara ayrılmıştır. Önceleri hız koşucuları yarışa ayakta durarak başlarlardı; çıkış takozları kullanılarak çömelmiş durumda çıkış yapmaya 1884'ten sonra geçildi. Bu çıkış takozları resmi yarışmalarda ilk kez 1930'da kullanıldı. Yarış tabanca atışıyla başlar. Üstün hız koşucuları ilk 50-60 metrede 40 km/saat'ten fazla bir hıza ulaşırlar.
Mesafeler [değiştir]
1996 Yaz Olimpiyatları'nda Bayanlar 100 metre engelli yarışı
Sürat yarışları dört mesafede yapılır:
60 metre: Genelde kapalı salonlarda koşulan 60 metre, kısa zamanda maksimum hıza ulaşan, fakat fazla dayanıklı olmaları gerekmeyen atletlere uygun bir yarıştır.
100 metre: Gayri resmi olarak
Dünyanın En Hızlı İnsanı'nı belirleyen 100 metre, en kısa zamanda en çok hıza ulaşan atletleri ödüllendirir.Bunun için, atletlerin dehşetli bir kas gücüne ve üzerinde çok iyi çalışılmış bir tekniğe ihtiyaçları vardır.
200 metre: koşucuları, 100 metre koşucularının her türlü becerisine sahip oldukları gibi, dönemeçleri almak için merkezkaç kuvvetini kullanma becerisine de sahiptirler.Atletler güçlü bir çıkış yapmalı, fakat enerjilerinin bir kısımını da iyi bir bitiş yapmaya ayırmalıdırlar.
400 metre: Bir mukavemet koşusu olarak tanımlandırılabilecek 400 metre, sürat koşularının en zoru ve yorucusudur.Dikkatli bir şekilde düzenlenmiş koşu ritmi bu yarışta hayati bir önem taşır, çünkü yaklaşık 30 saniye boyunca maksimum eforla koştuktan sonra, kaslarda hızı korumayı güçleştiren ve acılı hale getiren laktik asit oluşur.
150, 300, 500 ve 600 metre yaygın olmayan fakat bazı yarışlarda koşulan sürat yarışı mesafeleridir.
Koşu Etapları
beni en iyi seçermsin
