Uzlaşma, herkesin kararların alınmasına yaratıcı bir şekilde katıldığı bir kararalma sürecidir. Bir öneriyi oya sunup, çoğunluğun istediğinin olması yerine, grup herkesin kabul edebileceği bir çözüm bulmaya çalışır. Bu herkesin fikirlerinin ve itirazlarının dikkate alınmasını sağlar. Ama uzlaşma, sadece ödün vermenin ötesinde bir şeydir. Uzlaşma, sıklıkla ilk önerilenden daha iyi, yaratıcı ve herkesi memnun edecek şaşırtıcı çözümler bulma sürecidir.
Pek çoğumuz, batı tarzı, bir kişinin bir oya sahip olduğu ve temsilcilerimizi seçtiğimiz yöntemin, en üstün demokrasi yöntemi olduğuna inanan bir kültürde yetiştirildik. Yine de demokrasinin erdemini en yüksek sesle haykıran ülkelerde bile, artık birçok kişi oy vermekle bile uğraşmıyor, çünkü bunun kendi hayatlarında hiçbir şeyi değiştirmeyeceğini düşünüyorlar. İnsanlar bir vekil seçerken, aynı zamanda kendilerine olan karar alma ve fark yaratma güçlerini de başkasına vermiş oluyorlar. Bu da bir çoğunluk ve azınlık yaratmakla bir arada oluşuyor, ve genellikle azınlıkta kalanlar sonuçlardan son derece mutsuz oluyor.
Çoğunluk oyunun, tartışmalı konularda verilecek kararların bile hızla alınmasını sağladığı doğrudur, fakat bu durum alınan kararların bilgece veya ahlaken kabul edilebilir olması ile ilgili hiçbir şey söylemez. Mesela Amerika'daki kolonilerin çoğunluğu, köle sahibi olmahakkını savunuyordu. Çoğunluğun hakim olduğu sistemlerde, hakim olanlar mutsuz azınlığı dinlemek zorunda değildirler, veya onların düşüncelerini ciddiye almak zorunda değildirler, çünkü onlardan daha fazla oya sahiptirler. Çoğunluk oyu sistemleri, çoğunluğun hata yapamayacağı ve azınlıktan öğrenebilecekleri hiçbir şey olmadığı varsayımına dayanır.
Bu kazananların ve kaybedenlerin olduğu, saldırgan bir kültürü ve çatışmayı teşvik eder, ve çoğunluğun fikrine karşı çıkan bir azınlığı ezip geçmeye müsade eder. Çoğunluğun iradesi tüm grubun iradesi olarak görülür, ve azınlığın, en derin prensiplerine aykırı bile olsa, alınan kararları kabul etmesi ve uygulaması beklenir. Buna en canlı örneklerden biri, Almanya gibi demokratik ülkelerde askerlik yapmayı vicdanen reddeden insanların hapse atılmasıdır.
