Hiçbir akıma bağlanmadan kendine özgü şiirler yazan değerli şair Fazıl
Hüsnü Dağlarca’nın kaleme aldığı, Kurtuluş Savaşı günlerini ele alan, Türk
milletinin vatanı ve bağımsızlığı için ettiği mücadeleyi etkili bir dille
anlatan bir şiirdir.
Şiirde kendine özgü deyişler kullanan Dağlarca, ilk bölümde hem
kendisinin hem de Türk milletinin Mustafa Kemal’e olan derin sevgisini ve
saygısını anlatıyor. Mustafa Kemal uğruna canını vermekten bahsederken,
hayalini gördüğü savaş meydanında, ulu önderin Türk halkına zaferin yakın
olduğuna olan inancını anlattığı sözlerine yer veriyor.
İkinci bölümden başlayarak Türk halkını simgeleyen isimler anlatılmış.
Şehit Salih'in, düşmana karşı verilen bu mücadele sırasında şehit olurken hüzünlü
olduğu, ancak pişman olmadığı ve umudunu yitirmediği dile getiriliyor. Vatanı
uğruna son görevini yapmanın mutluluğu içerisinde gözlerini hayata kapadığı
belirtiliyor.
Üçüncü bölüm, Anadolu Türk’ünün ‘Ya istiklal ya ölüm’ ilkesine neden
yürekten bağlandığını anlatıyor. Savaş zaferle sonuçlanmadan bir köylünün köye
dönmesi durumunda bunun, halk üzerindeki derin etkisinden bahsediliyor. Çözümsüzlüğün
kabul edilmediği, şehit olmanın dahi bir çözüm olduğu vurgulanıyor.
Son bölüm ise savaşta yer alan insanların duygu ve düşüncelerinin
Ankaralı Hasan tarafından anlatılmasına yer veriyor. Vatanın uğradığı
felaketleri, Türk halkının direncini, kazanma inancını anlatıyor. Anlatışında
Ankaralı Hasan’ın vatan sevgisinin büyüklüğü de fark ediliyor. Türk insanının
insancıl, acıma, barış duygularıyla dolu olduğundan bahsedilirken, vatanına bu
zulmü yapan düşmana karşı savaşmanın bir zorunluluk olduğu da belirtiliyor.
