Aristo’nun “toprak, su, hava, ateş” dörtlüsünden oluşan, element tanımı antik çağdaki ilk tanımlama olmuştur.Simyacılar uzun yıllar Aristo’nun bu görüşünü benimsemişler ve katı olan her şeyi toprak (soğuk – kuru); gaz olan her şeyi hava (sıcak – ıslak); yanan her şeyi ateş (sıcak – kuru) ve sıvı olan her şeyi su (soğuk – ıslak) olarak nitelendirmişlerdir.
Rönesans döneminde bilim insanlarından, Robert Boyle elementi, kendinden daha basit maddelere dönüşmeyen ve aynı türdeki taneciklerden oluşan maddeler olarak tanımlamıştır.Tanımlamadaki bu eksiklik Lavoisier’in çalışmalarıyla giderilmiştir.O havadan başka gazların da bulunduğunu ortaya koymuş ve kireç, sodyum hidroksit gibi maddeler artık element olarak sınıflandırılmamıştır.
Modern element kavramı ise son yüzyıllarda Rus kimyacı Dimitriy İvanoviç Mendeleyev 1860'larda elementlerin özellikleri arasındaki ilişkileri ayrıntılı olarak araştırmaya başladı. Bileşikler ve mineraller yanma ve diğer kimyasal işlemlerle ayrıştırılarak birçok element tek başına elde edilmiştir.Günümüzde “Element, proton sayısı aynı olan atomlardan oluşan saf maddelerdir.” şeklinde tarif edilmektedir.Elementin yapı taşı atomdur. Atomlar ise proton, nötron ve elektronlardan oluşmaktadır.
