Tanrı’nın var olup olmaması, her birbirimize göre farklı anlamlar içerir. Hepimizin Tanrıya bakışı bambaşkadır. Varlığına inanma konusunda da her birimizin farklı fikirleri vardır. Tanrı inanmanın sırrı ya da inandıklarımızı yaşamamızın sırrı, Tanrıya nasıl baktığımızla ilgilidir.
Elimizdeki değerler ile sorunlarımızı çözdüğümüz oranda Tanrıdan uzaklaşıyoruz. Ne zaman ki sorunlarımızı çözmeye elimizdeki değerler yetmiyor. O zaman Tanrının kapısına gidiyoruz. Sorunlarımızı çözdükçe bizden başka bir güce ihtiyaç duymuyoruz. Üstelik Tanrıya inanmak birçok dinde insanlara sorumluluk getiriyor. Diğer insanları da düşünmek zorunda olmak ya da onlarla paylaşımda bulunmak bizi korkutuyor.
Tıpkı devlet gibi, zengin biri için devlet vergi avcısı olabiliyor, fakir için ise umut kapısıdır devlet. Tanrıya bakışımızda bu eksende, kendimizi güçsüz hissettiğimiz noktada tanrıya yaklaşıyoruz.
Tanrı var mıdır sorusu cevabı benim için evet. Bu kanıya nasıl vardığıma gelince bir sivrisineğe karşı da yenilebileceğim ihtimali beni tarının varlığına inandırıyor. Bir başka inanma sebebim ise bu adaletsiz dünyada adaleti sağlayacak bir gücün olması gerektiğine inancım. Bu adalet burada sağlanamıyorsa, başka bir yerde İslam inancına göre ahiret denilen hayatta yaşanacaktır. Ben böyle inanıyorum.
Varlığımın özününde sadece birkaç damla sperm olduğunu düşündüğümde, güçsüzlüğümün sebebini daha iyi anlıyor ve tanrıya daha fazla yaklaşıyorum. Tanrının varlığı benim hayatımda yer tutuyor, bir başkası içinse bu önemli olmayabilir.
Tanrı bazı insanlar için yoktur, çünkü onlar benden daha fazla akıllarının, yeteneklerinin ve sahip olduklarının gücüne inanıyor, ben bu noktada zayıf kalıyorum, ama bende gücümün yetmediği noktada Tanrıdan güç alıyorum, onun varlığı bana ekstra güç veriyor. Tanrının çalışma prensibi de herkes için farklıdır.
"her akşam yatmadan önce tanrı' ya bana bir bisiklet vermesi için dua ederdim. bir gün tanrı’nın çalışma tarzının bu olmadiğini anladim. ertesi gün gittim ve kendime yeni bir bisiklet çaldim ve her akşam yatmadan önce tanri'ya günahlarimi affetmesi için dua ettim".
Al Capone da tanrıya böyle bakmış, herkesin tanrı imgesi de bambaşka değil mi zaten.
