Sende kalabalıkların içinde yapayalnızsın işte!
Etrafımızdaki insanlarla bir şeyleri paylaşabilmek, onlara güvenmek, onları anlamaya çalışmak onların görüş ve önerilerinden faydalanmak, onların eleştirilerini kabullenmek hayatın içinde olmaktır. Bilgelik ve akılcılıktır. Yaşamaktır.
Yalnız kalmak, tek başına olmak, bir şeyleri paylaşacak hiç kimsenin olmaması zordur.
Ama bu durumdan daha da zor olan insan kitleleri içinde hareket ederken, o insanların arasında tanıdıklar dahi olsa onlarla olan paylaşımının selamlaşmadan öteye gidemediği seni kimsenin dinlemediği, anlattıklarını kimsenin anlamadığı durumlardır. İşte o zaman daha da yalnızsın demektir. İnsanoğlunun o kalabalıklar içinde mahkum olduğu statüdür kalabalıklar içinde yalnız kalmak.
