Felsefede tutarlılığın önemi
Filozofların oluşturdukları felsefi sistemlerin günümüze kadar önemini yitirmemesi ve varlığını sürdürmesinin en önemli nedeni şüphesiz kendi içinde tutarlı olmasına bağlanabilir. Bir filozofun oluşturduğu felsefi sistemin diğer filozofların felsefi sistemlerinden daha doğru ya da yanlış olduğu söylenemez. Çünkü felsefi sistemlerin sonuçları bilimde olduğu gibi deneylenemez ve olgusal olarak test edilmesi mümkün değildir. Örneğin Platon’un idealar öğretisi, kant’ın bilgi anlayışı vb. doğrulukları ya da yanlışlıkları söz konusu edilmeden tutarlılığına dikkat edilir.
Tutarlılık ile doğruluğu birbiriyle karıştırmamak gerekir. Tutarlılık, düşüncelerin ortak ilkeleriyle birbirine bağlanması, bütünü oluşturan parçaların öğeleri arasında bağlantı ve uyumun olması durumuna denir. Doğruluk ise bir düşüncenin, önermenin ya da iddianın, gerçeklikle uyuşmasıdır. Buna göre bir önermenin işaret etiği, kendisine karşılık gelen şey, var olduğu takdirde doğrudur. Örneğin “limon sarıdır” cümlesi limonun sarı olduğu gözlemlenmişse ve sarf edilen yargı ile çakışma varsa doğrudur.
