Gerçek şiir iyiliğin şiiridir, der Aragon ve insan ruhunun ışığı olarak gördüğü bu şiiri, yoğunluğun doruğuna çıkarılmış insani düşünce olarak niteler. Bizse, şiirin insani düşüncenin bizzat kendisi olduğunu savlıyoruz. Platon, trajedyalardaki iğrenç dizelere bakarak, şiirin ahlak bozucu bir şey olduğuna karar verir ve ilenir şairlere. Oysa, şiir çalışmasının ahlak bozucu olması,şiir işçisinin ahlaksız olmasından başka birşeyi açıklamaz. Yüreğinin çirkinliğini sunmaktadır ahlaksız şiir işçisi, duygularının çirkinliğine ortaklar aramaktadır.
YUKARIDAKİ PARAGRAFTA DÜŞÜNCEYİ GELİŞTİRME YOLLARINDAN HANGİLERİNDEN YARARLANILMIŞTIR?
