ÖĞRENME KURAMLARI
Tüm öğrenme durumlarını açıklayan tek bir kuram yoktur. Farklı öğrenme durumları için farklı kuramlargeliştirilmiştir. Belli başlı öğrenme kuramları aşağıdaki gibidir;
A. DAVRANIŞÇI KURAMLAR:Öğrenmenin nasıl
gerçekleştiğine odaklanırlar, sonuç odaklıdırlar.
1. Klasik koşullanma (Pavlovv)
2. Bitişik kuramlar (Vvatson.Guthrie)
3. Bağ kuramı (Thorndike)
4. Edimsel koşullanma (skinner)
B. BİÜŞSEL AĞIRLIKLI - DAVRANIŞÇI KURAMLAR:
Süreç odaklıdıriar.
1. işaret öğrenme (Tolman)
2. Sosyal öğrenme (Bandura)
C. BİLİŞSEL KURAMLAR: Öğrenmenin zihindeki
oluşumuna odaklanırlar.
1. Geştalt kuram (VVertheimer, Köhler, Kofka)
2. Bilgi-işlem kuramı
D. İNSANCIL (HÜMANİSTİK) KURAMLAR:
Öğrenmenin nasıl daha iyi olabileceğine odaklanırlar.
1. Ihtiyaçlar Hiyerarşisi (Maslow)
2. Benlik Kuramı (Rogers)
E. (NÖROFİZYOLOJİK KURAM)
1. Beyin temelli öğrenme modeli Burada yapılan smıflamalar farklı kaynaklarda farklı şekillerde yapılmaktadır. Ancak sıntflama o kadar önemli değildir. Hangi kuramın hangi ilkeyi savunduğunu kavramak yeterli olacaktır. Bir çok kaynak Davranışçılar ve bilişselciler olmak üzere ikiye ayırmaktadır.
DAVRANIŞÇI YAKLAŞIM
Deneysel, bilimsel bir yaklaşımdır. Etkisi 1960 lara kadar sürmüştür. Öğrenme uyarıcı-tepki ilişkisi içinde açıklanır. Insan davranışlarının gözlenebilir hale getirilmesi üzerinde çalışmışlardır. KurucusuVVatson'dur. Öğrenmeyi gözlenebilen, ölçülebilen uyarıcı ve tepkilere indirgemiştir. Thomdike, Pavlov,VVatson Skinner önde gelen temsilcilerindendir.
Davranışçı yaklaşımın temel sayıltıları;
1. İnsanların öğrenmesi ile canlıların öğr4enmesi
birbirine benzerdir.
2. Hayvanlar üzerindeki araştırmalarla insan
davranışları açıklanabilir.
