Şeyh Edebali’nin damadı ve Osmanlı Devleti’nin kurucusu Osman Gazi’ye vasiyeti:

Ey oğul, artık Bey’sin!

Bundan sonra öfke bize, uysallık sana.

Gücenmek bize, gönül almak sana.

Suçlamak bize, katlanmak sana.

Âcizlik bize, hoş görmek sana.

Anlaşmazlıklar bize, adalet sana.

Haksızlık bize, bağışlamak sana.

Ey oğul, sabretmesini bil, vaktinden önce çiçek açmaz.

Şunu da unutma: İnsanı yaşat ki devlet yaşasın.

Ey oğul; işin ağır, işin çetin, gücün kula bağlı.

Allah yardımcın olsun.

Güçlüsün, kuvvetlisin, akıllısın, kelamlısın!

Ama bunları nerede, nasıl kullanacağını bilmezsen

Sabah rüzgârında savrulur gidersin.

Öfken, nefsin bir olup aklını yener.

Daima sabırlı, sebatlı ve iradene sahip olasın!

Dünya, senin gözlerinin gördüğü gibi değildir.

Bütün bilinmeyenler, fethedilmeyenler, görünmeyenler,

Ancak sen faziletli ve ahlaklı olursan gün ışığına çıkacaktır.

Ey oğul! Ananı, atanı say!

Bereket büyüklerle beraberdir.

İnancını kaybedersen yeşilken çöllere dönersin.

Açık sözlü ol! Her sözü üstüne alma!

Gördüğünü görme! Bildiğini bilme!

Sevildiğin yere sık gidip gelme!

Ey oğul! Üç kişiye acı:

Cahil arasındaki âlime, zenginken fakir düşene ve hatırlı iken itibarını kaybedene.

Ey oğul! Unutma ki yüksekte yer tutanlar, aşağıdakiler kadar emniyette değildir.

Haklıysan mücadeleden korkma.

Metnin ana düşüncesi nedir?​