0
CAN YÜCEL’İN ŞİİRLERİNDE İRONİ
Soner AKPINAR
ÖZET
1950 yılında yayımladığı “Yazma” adlı şiir
kitabıyla edebiyat dünyasına giren Can Yücel, 15-20
senelik bir arayış devresinin ardından özellikle 1965’ten
sonra şiir kamuoyunun dikkatini çekmiştir. Şair, yüzey
yapıda küfür, argo ve müstehcenliğin öne çıktığı
şiirlerinde toplumcu bir bakış açısıyla olay ve olgulara
yaklaşmaya çalışmıştır. Onun toplumsal duyarlılığının,
eleştirel bakış açısının yansıma biçimlerinden birisi -
yaşam algısının da etkisiyle- taşlama, yergidir. İroni de
bu anlamda taşlamanın bir parçası olmakla birlikte,
şairin “saçma” karşısında kendisini konumlandırmasına
yarayan bir araçtır. Bu incelemede ironinin Can Yücel’in
şiirlerinin yapısı içindeki önemi, örnekler üzerinden
değerlendirilmeye çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Can Yücel, Şiir, Mizah, İroni.
IRONY IN THE POEMS OF CAN YÜCEL
ABSTRACT
Can Yücel, who started to contribute to literature
in 1950 with his book “Yazma” , has attracted the
attention of the poetry environment especially after 1965,
after a 15-20 year of search period. The poet tried to
approach the events (incidents) and facts with a socialist
point of view in his poems in which he put forward
swearing, slang and obscenity. One of the reflection forms
of his social sensitivity and critical point of view – within
the effect of his perception of life – is lampooning. Irony in
Yrd. Doç. Dr., EskiĢehir
