Ben Doğa olsaydım konulu komposizyon var mı.?
Bir odada baba gazetesini okumakta,anne ve çocuk da camdan dışarı seyretmektedirler
ORHAN: Anne,niçin bu denizde yunus balıkları yok?
ANNE: Çünkü denizimiz temiz değil canım
ORHAN: Sen hiç yunus balığı gördün mü anne?
ANNE: Evet…Ben çocukken burada yunus balıkları vardı Hem de o kadar sık görürdük ki
ORHAN: Ne güzel!Oysa şimdi küçük balıklar bile çıkmıyor
ANNE: Haklısın canımBu hepimizin suçuBize verilen en güzel armağanı,doğayı , düşüncesizce kullanıyoruzKüçük balık deyince hiç unutamadığım bir anımı anlatmamı ister misin?
ORHAN: Evet ne olur anlat anneciğim
ANNE: 9 yaşındaydımHaziran ayının ilk günleriydiBabaannem ve annem doktora gitmişlerdiAma güzel bir nedeni vardı doktora gitmelerininYakın bir zaman içinde teyzen aramıza katılacaktıBen de sokakta arkadaşlarımla oynuyor ve onların gelmesini bekliyordumBu arada denizde o kadar çok sandal vardı ki…Çok balık çıktığını duymuştukSandalların birinden diğerine atlayarak denizin üstünde ilerleyebilirdin…
ORHAN: İnanmıyorum anne…
ANNE: Evet canım derken arkadaşım Yıldırım bağırmaya başladı
“Heeey! Kıyıdaki balıklara bakın…”
Hep beraber deniz kıyısına koştukAman Allahım gerçekten hemen suyun başladığı yerden itibaren deniz hop hop atlayan balıklarla doluyduÇocuklar evlerine koşuyor birer tepsi alıp geliyor,içini balıkla dolduruyor tepsiyi eve boşaltıp tekrar geliyorduİnanılmayacak kadar güzeldiHepimiz el şaklatıyor sevinç çığlıkları atıyordukBu 20-25 dakika kadar sürdüSonra körfeze büyük balıkların girdiğini ve onlardan kaçan küçük balıkların kıyıya vurduğunu söylediler Rüya gibiydi
Çocuk gözlerini kocaman açmış ,heyecanla dinliyordu
ORHAN: Anneciğim gerçekten rüya gibi…Ne kadar şanslısın
ANNE: Ben de şanslı olduğumu düşünüyorumAma buna sevinemiyorum hayatım
ORHAN: Niçin ?
ANNE: Çünkü ben bunları senin ve arkadaşlarının da yaşamasını isterdimHatta senin çocuğunun da…Oysa şimdi hepinizin adına o kadar endişeleniyorum ki…
ORHAN: Bugün sınıfta biz de çevre temizliğini işledik anneciğim Denizlerimizin, ormanlarımızın nasıl yok olduğunu anlattı öğretmenimiz
ANNE: Üzücü değil mi?
ORHAN: Hem de nasıl
Öğretmenimiz sınıfta bir slayt gösterisi izletti bize Akciğer kanseri olan bir insanın ciğeri ile sağlam bir insanın ciğerinin resimleri vardı slayttaÖğretmenimiz :
“Çocuklar hasta olan ciğere sahip bir insanın ömrü bitmek üzeredirOysa sağlam bir ciğerle daha sağlıklı ve güzel günler geçirilebilirOrmanlarımız da ülkemizin ciğerleri gibidirYarınlarımızın güzel olmasını istiyorsak ormanlarımıza gözümüz gibi bakmalıyız”,dedi
ANNE: Bu çok çarpıcı bir örnek Orhan
ORHAN: Evet anneciğim Gerçekten hepimiz ormanlarımızın değerini çok iyi anladıkSonra öğretmenimiz oturduğunuz çevrede hangi ağaçlar var diye sordu