ortaçağ müziği ve müzikoterapi:
-ortaçağ müziği
ortaçağ'da isviçre'deki saint gale manastırı, çağın entellektüel merkezlerinden belki de en önemlisi olarak anılmaktaydı. aralarında notker balbulus'un da (830-912) bulunduğu çağın en bilgili papazlarını barındırırdı. balbulus'un müzik teorileri ile ilgili buluşları çok önemlidir. manastır anlayışının özünü çok iyi anlatan media vita şarkısının ona ait olduğu sanılır. ölüm her an yolumuzu gözler. bu inanç ortaçağ düşüncesinin temelidir. gregorien müziğin başka duyguları ifade etmesi de zaten beklenemezdi.
romalı bir hıristiyan olan boethius, ortaçağ başlangıcındaki en eski kuramcılardan biridir. "de musica" adlı kitabında pythagoras ve platon'un felsefesinden yola çıkarak müzik ve matematiğin ayrılmazlığına, müziğin insan karakterine etkisi ve eğitimindeki yerine değinir. kendi içinde müzik sanatını 3 ayrı düzeyde inceler. bu sıralama içinde;musica - humana hem fiziksel hem de ruhsal olarak yorumlanan müzik olarak isimlendirilir ve bu müziğin beden ve ruh sağlığı arasında bir denge unsuru olarak kullanılması gerektiği ifade edilir. bu bağlamda, müziğin sağlığın korunması ve devamının sağlanması için kullanılan bir araç olduğu açıktır.
ve müzikoterapi
ortaçağda hastaların maneviyatını yükseltmek amacıyla müzikoterapinin faydalı olabileceği düşüncesi kabul görmüş, pek çok hekimin bu tür tedaviyi uyguladıkları, önerdikleri görülmüştür. henri de mondeville (1260-1320) antigalenist olup, galen'in her şeyi bildiğine inanmamış, yaraların temiz tutulmasını önermiş, maneviyatı yükseltmek için müzikoterapinin faydalı olabileceğini bildirmiştir. xiv. yüzyılda fransa'nın ünlü hekimlerinden fodere şöyle der: müzik iki bakış açısından dikkate alınmalıdır; (1) yorgunluktan kurtulmak ve eğlenmek amacıyla, (2) etkileyici ve teskin edici bir ilaç olarak.
xv. yüzyılda zehirli örümcek ısırmasına karşı, özellikle italya'da müzikle tedavi yöntemi ve hıristiyanlığın konuya bakışı ilgi çekici görünmektedir. poyi ve calabiere şehirlerinin tarantula denilen iri örümceği pek az tehlikelidir. bunun ısırmasına bağlı olarak görülen etkiler napoli halkına has bir çeşit melankoli tablosu ortaya çıkarmaktadır. serras, 1742'de yayınladığı kitabında xv. yüzyılda görülen zehirli örümcek ısırması ile ilgili dikkat çekici sonuçlar yayınlar. hastalık, ilk olarak nikola perotti tarafından tanımlanmıştır. hastalar genellikle melankoliye düşüyor, sarhoşluk tesiriyle sızmış gibi akıl ve mukayese güçlerini kaybediyorlardı. bir çoğunda musiki için büyük istek vardı. hoşlarına giden melodi duyulur duyulmaz kalkıyor, güçsüz kalıncaya kadar dans ediyorlardı. aynı konu ile ilgili olarak xvii. yüzyılda bagiivi dikkat çekici açıklamalarda bulunmuş, müziğin bu hastalar üzerindeki şaşırtıcı etkilerini dile getirmiştir. bagiivi'nin çağdaşlarından olan richarmed'e göre de, müziğin hastalar üzerinde şaşırtıcı etkisi vardı. müzik olmadıkça hasta ölünceye kadar büyük bir korku ve dehşet içinde kalırdı. zira, müzik acil şifa için tek çareydi. hasta, müziği duyar duymaz dans etmek için yerin-den kalkar üç dört saat sonra yatağına konur, orada terler ve bu ter onu teskin eder. daha sonraki yıllarda hetker ve öğretmen jermense "tarantizma"nın dans hastalıklarından biri olduğunu onayladılar ve tedavide müziğin önemine değindiler.
zamanla kilise ileri gelenleri, müziğin ayinlerde kullanılış şekillerini ortadan kaldırarak müziği ruhi bir tedavi aracı olarak kullanmaya başlamışlardır. montpellier hekimlerinin iddialarına göre, bacağı kangren olan hastalar ancak müzik aracılığı ile uyuyabilmişlerdir.
