Daha küçük tüm 11 yaşlarındaydım annem beni erkenden kaldırır basketbol antrenmanlarına götürürdü basketbolu çok seviyordum o kadar seviyordum ki sınavlarıma çalışamamamın sebebi olmustu . Maçlara çıkacağım söylenmişti hem merak ediyordum hem de seviniyordum. Maçım güzel geçmişti maçın yıldızı seçilmiştim bu benim için anlatılmaz duyguydu çünkü ailem akrabalarım sevdiklerim arkadaşlarım herkes beni tebrik ediyordu övüyordu bir yandan seviniyordum ama kibirlenmemeye de dikkat ediyordum spor benim yaşam tarzım olmuş sakatlıklarıyla , sevinçleriyle , üzüntüleriyle , başka bir takıma transfer olsam bile eski takım arkadaslarım benim birer kardesim di.
Kendi anılarımdan..
