Elektrik üretmek için farklı yöntemler bulunmaktadır. Kömür, doğal gaz gibi fosil yakıtlarında yanma sonucunda ortaya çıkan kimyasal enerji yardımıyla soğutucu olarak kullanılan su ısıtarak buharlaşması sağlanmaktadır. Nükleer santrallerde ise soğutucu suyun buharlaştırılması için yakıt olarak kullanılan Uranyum’un bölünmesi sonucunda ortaya çıkan nükleer enerji kullanılmaktadır.
Oluşan buhar türbin adı verilen aygıtın kanatlarına çarparak dönmesini sağlamaktadır.
Türbinin ucunda jeneratör bulunmaktadır. Türbin dönerken beraberinde jeneratör de bulunan dev bir mıknatısı da bir kablo bobini içinde döndürmekte, böylece jeneratörde elektrik enerjisi oluşmaktadır.
Santralde üretilen elektrik kablolar yardımıyla santralın yakınında bulunan ünite transformatörüne getirilmektedir.
Transformatör elektriğin voltajını (basıncını) 380 kilovolta yükseltmekte, böylece elektrik akımı uzak yerlere taşınmaya uygun hale gelmektedir. Voltajı yükseltilmiş elektrik daha sonra “yüksek gerilim hatları” adı verilen iletim hatları yardımıyla çok uzak mesafelere taşınabilmektedir.
İletim hatları yardımıyla kullanılacağı yere ulaşan elektrik bu sefer trafo merkezlerine (voltaj indirici istasyonlara) sokularak, elektriğin voltajı önce 380 kilovolt’tan 154 kilovolta, daha sonrada 154 kilovolttan 34.5 kilovolta indirilmekte ve yerleşim alanlarına gönderilmektedir.
Yerleşim alanlarına ulaşan elektrik akımı evlerimize gelmeden önce son olarak dağıtım transformatörleri girmekte ve 34.5 kilovoltluk voltaj bir kez daha düşürülerek 0.4 kilovolta indirilmektedir. Böylece elektrik evlerimizde kullanılabilir hale gelmiş olmaktadır.
Dağıtım transformatörlerinden çıkan elektrik kablolardan akarak evlerimize ulaşmakta, elektrik sayacımızdan geçtikten sonra ampulleri, televizyonları, fırınları, vs. çalıştırmamızı sağlamaktadır.
