Sorumluluk genel olarak sadece bireyin üzerine düşen görevleri yerine getirmesi olarak algılansa da aslında anlamı daha geniştir. Sorumluluk sahibi olmak ise daha fazla özen gerektirir.
Çocukluğumuzdan bu yana hayatımızda sürekli yerine getirmemiz gereken vazifeler vardır. Yaşa ve yeteneklere göre değişen bu vazifeler, çocukken oyuncaklarımızı toplamaktan başlar da okulda ödevlerimizi yapmaya, evlenip yuva kurunca da aile geçindirmeye kadar gider. Bu görevleri hepimiz az yada çok bir şekilde yerine getiririz. Getirmek sorumluluğumuzdur çünkü. Ödevini yapmayan öğrencinin yada çalışıp para kazanmayan bir aile babasının başına gelecekleri herkes bilir. Bu tür sorumluluklar yerine getirilmeyince hayatımızın zorlaşması ve hatta yaşanamaz hale gelmesini sağlar.
Peki bunların yanı sıra çevremize, arkadaşlarımıza, bizi sevenlere hatta yaşadığımız dünyaya karşı olan sorumluluklarımız ne olacak? Empati duygusunun gelişmediği bireylerde bencillik ve vurdumduymazlık görülür. Bu durumda ömrünü geçirdiği dünyanın sadece kendisine sunduğu nimetler ve yaşam alanı ön plana çıkar. Oysa gelecek kuşaklar, yan yana yaşadığımız komşularımız, çevremizdeki insanlara karşı hal ve hareketlerimiz de bizim sorumluluk alanımızdadır. En basitinden küçük bir çocuğa verilen söz bile artık bizim sorumluluğumuzdur ve tutulması gerekir.
Çok küçük yaşlarda gelişmeye başlayan sorumluluk bilincini, bir çok alandaki sorumluluklarımızı içine alacak şekilde benimseyip geliştirmemiz gerekir. Öncelikle kendimizden başlayarak kendimize karşı olan sorumluluklarımızı dikkate almalı, sonrasında aile, toplum, çevre ve dünya olarak genişletmeliyiz. Unutmayalım evimize aldığımız bir saksı çiçek bile artık bizim sorumluluğumuzdur.
