Yer tabakasındaki en yaygın madenlerden biri olan alüminyum, daha bundan yüz elli yıl öncesine kadar bilinmiyordu.
Bugün alüminyum, demirden sonra en çok üretilen ve kul1anılan metal haline gelmiştir. Bunun başlıca nedenleri, alüminyumun hafif olması, ısıyı ve elektriği iyi iletmesi ve hava etkisiyle oksitlenmemesidir.
Alüminyumun tabiatta en yaygın filizi (boksit)tir. Kahverengi veya kırmızı genellikle yumuşak bir kayadır. Kendisine rengini veren bir demir oksidi ile silisten meydana gelmiştir. Alüminyum metalürjisinin temeli olan saf alümin üretimine yarar. Alüminyum elde etmek için en çok Bayer usulüne başvurulur. Bu yöntem. şu aşamalarla uygulanır.
Birinci aşamada alüminyum filizi 210• C sıcaklıktaki bir otoklavda, sodyum hidroksit etkisinde bırakılarak önce sodyum alüminat, daha sonra da alüminatın bozulması ve alüminin çökmesiyle alümin elde edilir. İkinci aşamada, alümin aşağı yukarı 1 000• C sıcaklıktaki bir ergimiş kriyolit banyosunda çözündürülür ve bir doğru akım etkisinde bırakılır. Bu elektroliz sonucu, erimiş haldeki metal, kriyolit banyosunun bulunduğu havuzun iç yüzeyini kaplayan grafitten katotta birikir.
Normal bir havuz, günde 750 kilo alüminyum verir. Böyle bir üretim 100 000 amperlik elektrik akımı ile 750 kilo grafit tüketmeyi zorunlu kılar. Ambalaj kâğıtlarında kullanılan alüminyum gibi % 99,99 saf alüminyum elde etmek için, metali daha da arıtmak gerekir. Alüminyum üretmek için, Bayer usulünden daha ucuza mal olan bir yöntem geliştirilmiştir. Fransızların uyguladığı bu yöntemde, boksit, bir ark fırınında, karbon etkisiyle işlenir. Alüminyumun bakırlı ve magnezyumlu alaşımlarından üstün kaliteli makine malzemeleri yapılır. Bu alaşımların en tanınmışı düralümindir.
