Osmanlı Devleti'nde vezir, padişahın mutlak vekilidir. Başlangıçta bir vezir vardı, devletin genişlemesiyle beraber vezir sayısı artırıldı. Bu nedenle 1. vezire Vezir-i Azam denildi. 19. yüzyıldan itibaren sadrazam denilecektir. Padişah'ın adına bütün yetkileri kullanabilir. Eğer sefere komutan olarak gitmiş ise yetki alanı daha da genişler. Padişah örfi hukuk alanındaki işleri onun aracılığıyla yürütürdü. Padişahın mührü ile atanır ve mührün geri alınmasıyla görevden ayrılırdı.
