Yabancı dil öğrenmek gerçekten kişisel gelişimin olmazsa olmazları arasında. özellikle internet gibi bir bilgi okyanusu elimizin altındayken, sadece Türkçe sayfalarla sınırlı kalmak haksızlık olur değil mi...
Şimdi size iyi bir haber vereceğim. Biz Türkler yabancı dile karşı gerçekten yetenekliyiz. Tatil yörelerindeki satıcıları göz önüne getirin her biri turistlerle sıkı pazarlık edecek kadar en az 4 dilde konuşmaya çalışırlar. peki bu nereden kaynaklanıyor...
Az duyulmuş bir ismim olduğunu biliyorum,özellikle İtalya''''da yaşarken bunun sıkıntısını çok çektim. Çünkü İtalyanlar "ö", "ü" seslerini çıkartamıyorlar. Alfabelerinde "h" harfi olmasına rağmen "h" sesi yok. İtalyan lisesinde okurken ise bu sıkıntım devam etti. Ne zaman İtalyan hocalarımız sözlü yapacak olsalar defteri açar oradan bir isim söylerlerdi, ismi söylemeye zorlandıklarını görünce ben olduğumu anlardım çünkü sadece adımda değil soyadımda da "ü" sesi vardı. Biz gençler yeni gelen hocalarımıza "Eminönü" dedirtmeye çalışırdık, Muzurluk işte... 6 yılda bir tane söyleyebilen çıkmadı.
Bu anlattıklarımdan anlaşılacağı gibi Türkçe her ne kadar "fakir bir dil" olduğu söylenerek haksızlığa uğrasa da, dilimizde tüm sesler var. Bu nedenle hangi dil olursa olsun telaffuz edebilmekte zorlanmıyoruz. Bu büyük bir avantaj... bunun ne anlama geldiğini iyice anlamak isterseniz bir İtalyan''''a "eminönü" dedirtmeye çalışın, anlayacaksınız.
Yabancı dillerle Türkçe arasındaki en önemli fark ise sentaks''''da ortaya çıkıyor. İngilizce''''de, İtalyanca''''da, Fransızca''''da ve diğer pek çok Avrupa dilinde söz dizimi Türkçe''''nin tersidir. Onlarda fiil cümlenin başında gelir biz de ise sonunda. Bu durum ise simültane çevirilerde çok sorun yaratır. İlginç olan ise şu, batı dillerinin kökeni olan Latince''''de söz dizimi Türkçe''''dekinin aynısıdır. Özne, eylem, zamir hepsi cümle içinde aynı yerde yer alırlar.
